Να μην εγκαταλείψουμε τον υπαινικτικό λόγο στα χέρια των διαφημιστών

 

Το παιχνίδι και η γιορτή, η ποίηση και ο υπαινιγμός, η κραυγή και το κλάμα, το υπονοούμενο και ο σαρκασμός, η μουσική και το θέατρο, πέρα από εργαλεία για την άρθρωση της κριτικής, γίνονται κάθε φορά ένα καινούριο βίωμα που αναδεικνύει νέα περιεχόμενα για την κριτική αυτή.


Θολοί καιροι.

Αλλά και γεμάτοι μοναξιά και απελπισία.

Αξίζει να παλέψουμε για τη διάσωση ενός συνολικού τρόπου επικοινωνίας, μακριά από τη βολική απλοϊκότητα του διδακτικού λόγου.