Ποτέ δεν επαναπαυθήκαμε στα αγαθά της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, στην κρατική προστασία της τέχνης, στη συνταγματική κατοχύρωση της ελευθερίας της έκφρασης. Πολύ λιγότερο, δεν δείξαμε ποτέ καμιά εμπιστοσύνη στην ελευθερία της αγοράς, την ανεξαρτησία των ΜΜΕ, τον πλουραλισμό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
ΩΣΤΟΣΟ
Η θεσμική προστασία της ελευθερίας της έκφρασης, παρ’ όλη την προσχηματικότητά της, ήταν και παραμένει αποτέλεσμα των αγώνων που κατοχύρωσαν τη σημασία της στη συλλογική συνείδηση και εξανάγκασαν την εξουσία σε άτακτες υποχωρήσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις (πάντοτε λίγο πριν τους πάρουμε με τις κλωτσιές).
Δεν θα παραδώσουμε ούτε χιλιοστό από την ελευθερία αυτή.
Μπορεί η τέχνη να μην είχε ποτέ ανάγκη την αστική νομιμότητα για να ξεδιπλώσει την ικανότητά της να αλλάξει την κοινωνία. Μπορεί το αίτημα “κάτω τα χέρια από την ελευθερία της έκφρασης” να φαντάζει μερικό, μπροστά στο στρατηγικό όραμα της ανατροπής του καπιταλισμού. Είναι όμως σίγουρα ένας αγώνας που αξίζει να δοθεί. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που οι αγώνες για την υπεράσπιση του 8ώρου, την πρόσβαση στην υγεία και τη δημόσια δωρεάν παιδεία ή τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, γίνονται συμβολικά καθολικοί στην ιστορική τους διαδρομή, αφού κουβαλάνε κι αυτοί τα επιτεύγματα των αντίστοιχων αγώνων του παρελθόντος.
Έτσι και τώρα/ και πάντα /
Να σταθούμε ενάντια στην τροποποίηση του άρθρου 8 του νομοσχεδίου Λιβάνιου, που θεσμίζει τη φίμωση της τέχνης.
Εμπνεόμεν@ από την ιστορία της ανυπακοής
ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗ) ΣΤΙΣ 11/2/2021, ΩΡΑ 18:00
+ΤΕΧΝΙΑ-
-Μαρκ, κόψ’ τους, “υποκίνηση σε βία”, άρθρο 8 (6 της οδηγίας 2010/13/ΕΕ)
