Τέλος του μηνός, όλοι θέλουν κάτι να πληρώσουν. Ουρές στο μηχάνημα αυτόματων πληρωμών και στο γκισέ. Περιμένεις, τι άλλο να κάνεις; Ένα μόνιτορ ψηλά στον τοίχο μας κρατά απασχολημένους: διαφημίσεις τραπεζικών προϊόντων (χρεωστικές κάρτες, όχι πια δάνεια), κάποιες ειδήσεις, οι σημερινές εορτές (Ευδοξία, Κύρος), πολιτιστικές προτάσεις.
Να μία:
Ο θαυματοποιός Γιάννης Ζουγανέλης παρουσιάζει μια αντεργκράουντ πολιτική σάτιρα βασισμένη σε πιο αληθινή απ’ τις πραγματικές ιστορίες που μας λένε στις ειδήσεις… Την έγραψε ο Θοδωρής Αθερίδης, και την εκτελούν κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια σας ο προαναφερόμενος μαζί με τους Λευτέρη Ελευθερίου, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Νάντια Κοντογεώργη και Γιάννη Μπισμπικόπουλο από τις 23 Γενάρη.
“Διάολε!”, σκέφτομαι για μια στιγμή. Πώς παρεισέφρησε μια αντεργκράουντ πολιτική σάτιρα στο μόνιτορ της τράπεζας, για να κλείσει το μάτι σ’ όλους εμάς που μας απασχολούν οι λογαριασμοί μας; Σε ποια υπόγα άραγε παρουσιάζεται τούτη η σάτιρα, να βάλω το αμπέχωνό μου και να πάω; Μπράβο στους συντρόφους στρατευμένους καλλιτέχνες, οργανικούς διανοούμενους, που κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και με όπλο τη σάτιρα, όπως τότε στη Βαϊμάρη υπερβαίνουν τα εσκαμμένα.
Στο τέλος, βέβαια, έρχεται η ματαίωση: Ελληνική Θεαμάτων, Μικρό Παλλάς, γενική είσοδος 20 ευρώ…
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. Οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.
Αναδημοσίευση από την Χελώνα