Θαλερός – «περήφανα ελατήρια»

Τα «περήφανα ελατήρια» είναι μια δεύτερη απόπειρα, μετά τα «πειροτεχνήματα» του 2014, να επιβεβαιωθεί η αναγκαιότητα της ανασυγκρότησης του λόγου ταυτόχρονα με τα σχέδια αποδόμησης των πρακτικών της κυρίαρχης τάξης. Μπορεί να πει κανείς/μία ότι αυτή είναι δουλειά της θεωρίας που για αυτόν ακριβώς το λόγο πρέπει να είναι συνεκτική, έλλογη και κλειστά δομημένη στις έννοιες που θα κατευθύνουν τις προταγματικές. Και τα ερωτήματα της διαδρομής που σέρνονται μέσα στις αντιφάσεις ενώ ικανοποιείται η ανάγκη να μετατραπούν σε σαφείς προσανατολισμούς; Μήπως δεν γράφουμε κείμενα που δεν μπορούν να χωρέσουν στις θεωρίες και δεν είναι μύθοι ούτε ιστορίες αλλά ερωτοτροπούν με το ασυνείδητο; Ποίηση; Μουσική; Ας μην είμαστε αφελείς. Δεν είναι ανάγκη ούτε να υπάρχει μέτρο, ούτε να μην υπάρχει, ούτε να υπάρχουν μεταφορές ούτε να μην, ούτε σκληρή αναπαραγωγή του ανελέητου πραγματικού ούτε καλλωπισμός του, ούτε εικόνες, ούτε οι χίλες λέξεις τους… Ανάμεσα σε μια φράση και σε ένα έμμετρο δοκίμιο χωρούν πολλά σημάδια. Ανάμεσα σε έναν θόρυβο και μια μελωδία χωράνε πολλές ασυνάρτητες συχνότητες. Τέλος πάντων, η ταυτότητα και αυτής της απόπειρας επιτελείται χωρίς όμως κανόνες, όπως ένα κύμα που οδηγείται προς μια κάποια ακτή χωρίς να ξέρει αν -εν τω μεταξύ- θα διαλύσει την αφρισμένη του ορμή σε φαντασμαγορικές φυσσαλίδες κάπου στην πλάτη μιας θάλασσας. Όποιος/α αναγνωρίζει σε αυτή την επιτέλεση την εξέλιξη κάποιων ανομολόγητων νόμων ας κρατήσει την κρυφή τους ομολογία για τον ικανό του/της εαυτό. Εδώ δεν υποτάσσονται οι αντιφάσεις σε καμία νομοτέλεια. Καλή ανάγνωση και καλή ακρόαση.

Θαλερός

 

(κατεβάστε το pdf από εδώ)